EERSTE BIJDRAGE VAN PARTIJ VEILIG MAASTRICHT KADERBRIEF 2026 EN GEMEENTEREKENING 2024

EERSTE BIJDRAGE VAN PARTIJ VEILIG MAASTRICHT DOOR FRACTIEVOORZITTER RENÉ BETSCH AAN DE KADERBRIEF 2026 EN GEMEENTEREKENING 2024.
Vandaag bespreken wij de jaarstukken 2024 en de kaderbrief 2026 met als titel *Wij zijn Maastricht* en het onderliggende thema *Maastricht is van iedereen*. Wat zou het mooi zijn als dat de waarheid was. NEE, wij kunnen stellen dat er grote verschillen zijn binnen onze stad. Groepen inwoners die elkaar niet tegenkomen en die elkaars problemen niet kennen. Er zijn veel bewoners die aan de zijkant staan en niet volwaardig kunnen meedoen in de samenleving. Dat moet en kan anders.
Als je de jaarstukken leest, zou je bijna denken dat Maastricht één grote postcode woon loterij is met heel veel trekkingen, maar zelden een prijs voor onze eigen inwoners. Jongeren, gezinnen, of ouderen, ze staan al jaren op wachtlijsten, terwijl we vol trots hele nieuwe wijken aankondigen. De vraag is dan: Voor wie bouwen we eigenlijk?
Ons antwoord: Voor de mensen van hier. Niet enkel dure appartementen maar een mix van betaalbaar en sociaal. Geen voorkeursbehandeling voor mensen die gisteren zijn aangekomen. Voorrang voor mensen die hier al jaren werken, zorgen voor hun ouders en een onderdeel zijn van de Maastrichtse ziel.
En wat de participatie betreft: bewoners krijgen een klankbord avond en een digitale vragenlijst. Da’s toch een beetje alsof je een stad bestuurt via een Google Form. Echte inspraak, daar verlangen wij naar. Echt communiceren naar de burger en duidelijk maken wat zij kunnen verwachten.
We leven in een tijd waarin spanningen snel oplopen, en dat voelen we ook lokaal. Partij Veilig Maastricht staat open voor alle acties die bijdragen aan veiligheid, maar dan wel acties die iets opbrengen. Het actieprogramma “Kansen bieden, grenzen stellen” klinkt prachtig, maar wij vragen ons af: zijn er inmiddels ook echt kansen geschapen, en vooral grenzen getekend?
We willen eerder ingrijpen bij jongeren die afglijden, meer samenwerking in de wijken, en ook oog voor nieuwe risico’s. Zoals criminaliteit die zich verplaatst naar je telefoon of je wifi-netwerk. Digitale veiligheid is niet optioneel, het is zelfs broodnodig.
En dan over demonstraties: het recht bestaat, en daar blijven wij van af. Maar als de openbare orde wordt verstoord en burgers zich onveilig voelen, bijvoorbeeld door anonieme deelnemers met gezichtsbedekkende kleding, dan is optreden noodzakelijk. Geen foei met een vingertje, maar duidelijke handhaving met sancties.
Voorzitter, we leven in een wereld die lijkt te wankelen op haar fundamenten: oorlog, economische onzekerheid en een demissionair kabinet dat harder stilstaat dan de Noorderbrug in het spitsuur.
Onze zorg staat onder druk, vooral bij de WMO. De aanvragen stapelen zich op zo’n 2000 indicaties en het personeel loopt inmiddels op zijn tandvlees. Hoe zorgen we dat deze zorg toegankelijk blijft als de vraag blijft groeien en de mensen die het werk moeten doen juist verdwijnen?
En dan het onderwijs: fijn dat het bouwplan voor schoolgebouwen op stoom is. Maar 183 kinderen tussen 5 en 18 jaar zonder startkwalificatie ? Dat is geen cijfer, dat is een alarmsignaal. We willen weten: Waarom? En belangrijker: wat gaat het college eraan doen?*
Wij juichen het toe dat er flink wordt ingezet op ontmoeting in buurthuizen, servicepunten en gemeenschapshuizen. Dat moet ook: want als mensen elkaar leren kennen, verdwijnt angst en groeit de Maastrichtse ziel.
Ook een betaalde voetbalclub heeft alles in zich om mensen te laten ontmoeten en te verbinden. Rangen en standen verdwijnen, immers de belangen van hun club brengt mensen samen! Een uitgelezen kans om onze Maastrichtse voetbal vereniging op de kaart te zetten en haar een nieuwe start te geven. Dit geld ook voor alle andere sportverenigingen die fungeren als verbinder laagdrempelig en zichtbaar zijn en effectief mensen bij elkaar brengen.
Wat ons opvalt is dat sommige subsidies wel heel ruim worden toegekend. Wij nemen een voorbeeld: De muziekgieterij. Een bruisende onderneming gevuld met vrijwilligers, een volle programmering en wat blijkt nu, een teveel aan subsidie die is toegekend, en toch komen ze nog aankloppen. Menig andere ondernemer zou al failliet zijn verklaard met zo een beroerde bedrijfsvoering. Hebben wij zicht op de jaarstukken van dit door ons mede gefinancierde bedrijf? En gaan wij de teveel uitbetaalde subsidie terug vorderen? Want er staan genoeg verenigingen en bedrijven in de rij die het water aan de lippen hebben staan.
Dus we moeten voorzichtig zijn met wat we uitgeven. We kunnen dit niet meer uitleggen aan mensen die in armoede leven. Zelfs mensen die werken kunnen door het oplopen van de lasten en de kosten voor dagelijkse boodschappen heel lastig rondkomen. Stille armoede is iets dat onze aandacht vraagt.
We zien dat er werk wordt gemaakt van afvalverwerking. PMD wordt beter gescheiden, mensen brengen meer naar de milieuparken, en grof vuil wordt één keer per jaar opgehaald alleen jammer dat het daarna weer half op straat ligt bij gebrek aan een tweede ophaalmoment, maar ja dat is te duur.
Daarom onze vraag: kan dat niet een keer extra per jaar? En willen we ook weten: is er al minder zwerfafval? We houden van cijfers, maar nog meer van schone straten.
Wij zijn zeer verheugd over de plannen die we hebben vernomen rondom de Bonbonnière. Partij Veilig Maastricht is van mening dat koste wat kost deze parel blijft bestaan. Wij omarmen dan ook de plannen van deze vriendengroep en hopen dat de gemeente all hun medewerking hieraan verleent. Dit verdient de Bonbonnière en Maastricht.
Tot slot de klimaatvraag: Maastricht voldoet aan de landelijke normen voor overstromingen. Maar die normen zijn opgesteld in een tijd dat de zomer nog gewoon een mooie zomer heette en niet code oranje. Moeten we deze normen niet actualiseren?
Voorzitter, wij willen bouwen aan een stad die van iedereen is, en dan wel écht van iedereen. Waar veiligheid voelbaar is, woningen bereikbaar zijn, zorg beschikbaar is en waar ontmoeten weer vanzelfsprekend wordt